«Τώρα είχαμε στρέψει τη μούρη του σαραβαλιασμένου αμαξιού μας προς Νότο και κατευθυνόμασταν στο Καστλ Ροκ του Κολοράντο, ενώ ο ήλιος κοκκίνιζε κι οι βράχοι των βουνών προς τη Δύση φαινόντουσαν σαν μπυραρία του Μπρούκλιν σ’ ένα νοεμβριάτικο σούρουπο.» Τζακ Κέρουακ – Στο Δρόμο
Σε μια γειτονιά του Μπρούκλιν, ένα οκτωβριάτικο πρωινό, ξεκίνησε η δική μας περιπέτεια στον κόσμο των NEIPA. Όχι από μπυραρία, αλλά από ζυθοποιία. Δεν είχαμε πατήσει καλά καλά το πόδι μας στη Νέα Υόρκη και ήδη βρισκόμασταν Σάββατο πρωί έξω από την περιβόητη Other Half Brewing. Αν και τυπικά εκτός New England, η Other Half θεωρείται μια από τις κορυφαίες ζυθοποιίες στην παραγωγή του στυλ New England IPA
Is the hype real?
Η στιγμή που περιμέναμε δεν ήταν μακριά. Λιγότερο από 50 Νεοϋορκέζους είχαμε μπροστά μας, καμιά ώρα πριν το επίσημο άνοιγμα της ζυθοποιίας για το νέο can release. Μια χαρά, δηλαδή, συγκριτικά με άλλες μέρες όπου η ουρά χάνεται πίσω από το οικοδομικό τετράγωνο… Ναι, οι ουρές που σχηματίζονται στα can release της Other Half είναι τόσο μνημειώδεις όσο αυτές για το release του νέου iPhone. Οι πρώτοι στην δική μας ουρά ήταν ήδη εκεί από τις 6 τα χαράματα…Κάποιοι, αντί για καφέ, άνοιγαν κουτάκια μπύρας, άλλοι χαλάρωναν στη σπαστή τους καρέκλα και λαγοκοιμούνταν, ενώ κάποιοι άλλοι έφτιαχναν πυργάκια με NEIPA κουτάκια, έτοιμοι για trade. Σε αυτό το σουρεάλ σκηνικό, που μέχρι τότε βλέπαμε μόνο στο youtube και κάναμε καζούρα, ανήκαμε πλέον κι εμείς.
Με το που ξεκίνησε η διάθεση, η περιοχή έξω από τη ζυθοποιία γέμισε κιβώτια με 4packs. Άλλοι φόρτωναν κατευθείαν στα αυτοκίνητα και άλλοι προσπαθούσαν να γεμίσουν τα φορητά τους ψυγεία. Εμείς απλά πήραμε όσα μπορούσαμε και κατευθυνθήκαμε απευθείας στο taproom της Other Half, για να γευτούμε επιτέλους τις ΝΕΙΡΑ όπως θα έπρεπε να είναι; ολόφρεσκιες!
Ο ψυχεδελικός μαυροπίνακας πάνω από τη μπάρα μόνο πονοκέφαλο σου προκαλούσε με τόσες επιλογές που έμοιαζαν μεταξύ τους. Daydream in Green, All Green Everything, Double Mosaic Dream, Hop Showers…ήταν μερικά μόνο ονόματα που σ’ έστελναν απευθείας στον «πράσινο» παράδεισο.
Αφού καταφέραμε να εντοπίσουμε τις πιο αντιπροσωπευτικές, πιάσαμε τραπέζι κι αρχίσαμε τις δοκιμές. Το άρωμα είχε ήδη εισχωρήσει βαθιά στη μύτη και προσπαθούσε να τρυπήσει τον εγκέφαλό μας. Οι πρώτες γουλιές έφεραν επιφωνήματα θαυμασμού. Η φρεσκάδα ήταν πανταχού παρούσα. Τα τροπικά φρούτα και οι έντονοι λυκίσκοι γέμιζαν τη στοματική σου κοιλότητα στον υπέρτατο βαθμό.
Τα ποτήρια άλλαζαν συνεχώς χέρια αναμεταξύ μας. Η ευδαιμονία που σου προκαλούσε η κάθε γουλιά, δεν σου επέτρεπε να σκεφτείς ιδιαίτερα διαφορές και είδη. Ούτε σημειώσεις, ούτε βαθμολογίες, ούτε τίποτα. Μόνο pure joy!
Το ταξίδι στους δρόμους του λυκίσκου είχε μόλις ξεκινήσει…ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ